Bizim emektar kurban ortakları kumpanyası bu yıl belli nedenlerden dolayı Voltranı oluşturamadığı için mecburen yeni bir ekiple yola çıkma kararı aldık, eski ekipten bir tek özüm kalmıştı zira. Böyle olunca kurbanımızı Mezbaha’da kestirme şansımızda battal olup gitti haliyle.
10 gün kadar önce aldığımız kurban hayvanını Çarşamba Pazar yerine getirttik dün gece. N’olmaz-n’olmaz diyerekten hayvanımıza eşlik edelim dedik, pılı-pırtıyı yedekledik, Pazaryerine konuşlandık.
Bizim gibi 40-50 vatandaşta geceden hayvanını bağlayıp sabahı bekleme düşüncesindeydi. Kimi çalı-çırpı yakıp semaver çayı demleme ihtiyacını hissetmişti, belli ki. Zaten kapalı yerde ve 30 dereceyi aşkın sıcaklıkta yakılan ateşlerden çıkan dumanlar ciğerlere karbonmonoksit ziyafeti çektirdi adeta!.
Neyse, tek sorun bu olsun, sabah olsun hayr olsun diye pozitif düşünceler telkin edip iki ortak sabahı beklemeye başladık. Tabi, mesaneler çay içimiyle artan yükü bir süre sonra atma ihtiyacı hissetmeye başladı. Def-i hacet zarureti hasıl olunca, Pazaryeri girişindeki tuvaletlere doğru seyirttik. Aaa, o da ne?, nal kadar bir kilit, kapılar kapalı. Layn, oldu mu şimdi bu?.
Çıktık dışarı, sağa-sola bakınmaktayız, saat te gecenin 3 buçuğu gibi. Düğün salonunun arkasındaki ufak ağaçlara doğru vurduk kendimizi. İnşallah kimse görmez diye dualar okuyarak. Neyse, çok şükür rahatlamış olarak döndük yerimize. Belediye burayı kesim yeri olarak halka açmış, lakin kenefleri unutmuş ellam diye düşünerekten.
Sabaha kadar birbirleriyle boncuk atma savaşı yapan 3 yeni yetme veledin gürültüsü-patırtısı içinde tan yeri ağırmaya başladı. Sabah ezanından sonra kurban sahipleri sukün eder, kamyonetler ise getirdikleri kurbanları boşaltır oldu. 8 gibi ortalık hareketlendi. Yaklaşık 150-200 kurban aynı anda boyunlarını kasaplara uzatmaya durdu.
9’a doğru ise etler parçalanmaya ve su ihtiyacı tavan yapmaya başladı. Toplu kurban satışı yapan 2-3 firma toplamı 5-6 olan musluklara bağladıkları hortumlarla öncelik sahibi olmayı başarmıştı.
Kalan 150-200 kurbanın sahipleri ise elde kovalar, biz bu değirmeni taşıma suyla döndüreceğiz n’pak diyerekten boş olan 1-2 musluğun önünde halk ekmek kuyruğu benzeri kuyruklar oluşturdu.
Kesilen hayvan sayısı arttıkça yeterli suya erişim olmadığından ortalığı kesif bir kan, dışkı ve taze üretilmiş gübre kokusu sarmaya başladı. Belediye’den gelen görevliler oraya-buraya koştursa da her geçen dakika içeri de nefes almayı neredeyse imkansız hale getirdi, sürekli çıkan organik atıklar nedeniyle. Giderler yetersiz, çünkü pazar bittikten sonra ortalığı yıkama için yapılmış, her biri en az 500-600 kilo gelen yüzlerce hayvanın kanları ve sair atıkları için değil.
Halbuki, belli noktalara konuşlandırılacak 15-20 civarındaki seyyar muslukla bu sıkıntıların yaşanmasının önüne pekala geçilebilirdi. Sabah erkek tuvaletini açan bir görevli büyük-küçük ayrımı yapmadan 1.5 liralık tarife uygulayarak hizmet vermeye başladı. En az 1.000 kişinin bulunduğu bir ortamda suya erişim benzeri bir sıkıntı da işte o nokta da hasıl oldu.
Böyle durumlar için, denizi geçip dere de boğulma tabiri kullanılır. Madem bir jest yapıp pazaryerini halka açıyorsun ki eyvallah, insanların suyla olan münasebetini yok saymak, ya da görmemek nereye konulmalı bilmiyorum.
Saat 12:45 gibi işimizi bitirip, çok şükür çekerekten ortamdan ayrıldık. Allah geride kalanlara sabrı cemil niyaz etsin demeyi de ihmal etmeyerek…
